Terecht gebruikelijk loon toegerekend aan echtgenoot van dga

Een man valt onder de gebruikelijkloonregeling omdat er sprake is van een fictieve dienstbetrekking. Zijn vrouw was ab-houder en hij heeft ook werkzaamheden verricht. Het maakt niet uit dat hij fulltime voor andere werkgevers werkte.

Een bv is per 2 november 2021 ontbonden. De dga is benoemd als de vereffenaar. Zijn vrouw was vanaf de oprichting van de bv tot 16 augustus 2019 de dga van de bv. De inspecteur legt aan de bv een naheffingsaanslag met vergrijpboete op over de periode van 1 april 2017 tot en met 2018. Hij stelt dat de man ook in die periode onder de gebruikelijkloonregeling valt. De man gaat op 19 juli 2022 digitaal in beroep tegen de naheffingsaanslag als gemachtigde van de bv. Hij stuurt een ondertekende machtiging, maar een kopie van de statuten van de bv ontbreekt en het KvK-uittreksel is (te) oud.

Beroep ontvankelijk en naheffing bevestigd Rechtbank Noord-Holland acht het beroep ontvankelijk ondanks dat de bv al was ontbonden. Deze procedure is van belang voor de afronding van de vereffening. Ook moeten de bv en haar dga de naheffing kunnen aanvechten. De rechtbank acht bewezen dat de man, ondanks de gebrekkige machtiging, als gemachtigde kon optreden. Uit het feit dat hij van het digitaal formulier gebruikmaakte volgt, anders dan de inspecteur stelt, niet dat hij voor zichzelf beroep aantekende. De rechtbank bevestigt de naheffingsaanslag omdat de man in 2017 en 2018 een fictieve dienstbetrekking bij de bv had. Zijn vrouw was in die jaren ab-houder en hij heeft ook werkzaamheden voor de bv verricht. Voor het aannemen van een gebruikelijk loon is een arbeidsovereenkomst niet nodig, noch een daadwerkelijke loonbetaling. De bv maakt een lager gebruikelijk loon niet aannemelijk, waarbij het niet uitmaakt dat de man fulltime voor andere werkgevers werkte. Ook is niet aannemelijk dat de bv het gebruikelijk loon niet kon betalen. De bv stelt nog dat de man niet binnenlands belastingplichtig was, maar hetgeen zij aanvoert is onvoldoende om aan te nemen dat de man niet in Nederland woonde.

Bron: Rb. Noord-Holland 13-12-2023 (gepubl. 29-01-2024).

Voor hoogte belastingkorting door ab-verlies is verrekeningsjaar beslissend

Het tarief van het gekozen verrekeningsjaar is beslissend bij het vaststellen van de belastingkorting. Er kan nog een andere (voordeligere) keuze worden gemaakt zolang de beschikking belastingkorting nog niet onherroepelijk vaststaat.

Een vrouw houdt een aanmerkelijk belang (ab) in een vennootschap en staat ook borg voor een schuld van die vennootschap aan een bank. De vennootschap is in 2016 ontbonden, waardoor zij een ab-verlies van € 138.423 boekt. In 2017 boekt zij een aanvullend ab-verlies van € 175.000 doordat de bank haar aanspreekt voor de schuld. De inspecteur stelt beide verliezen bij beschikking vast, en zet de verliezen na een tweede verzoek hiertoe in 2021 om in een belastingkorting. Hij gaat hierbij uit van een ab-tarief van 25%, de vrouw maakt hiertegen bezwaar. Zij stelt dat er van het tarief moet worden uitgegaan dat geldt bij het vaststellen van de belastingkorting (26,9% in 2021), dan wel het gewenste verrekeningsjaar (2020 met 26,25%) voor het ab-verlies over 2017.

Alleen gekozen verrekeningsjaar van belang Rechtbank Gelderland oordeelt dat het tarief van het gekozen verrekeningsjaar beslissend is voor het vaststellen van de hoogte van de belastingkorting. Uit de wettekst en wetssystematiek blijkt dat de vrouw zelf kan kiezen voor een verrekeningsjaar dat voldoet aan de eisen voor verrekening. Zij heeft in haar verzoek gekozen voor verrekening vanaf 2019, waarin het ab-tarief nog 25% was. De vrouw kan geen vertrouwen ontlenen aan de behandeling van andere belastingplichtigen en er zijn geen expliciete uitingen van de inspecteur waaraan vertrouwen kan worden ontleend. Een beroep op het gelijkheidsbeginsel faalt ook omdat begunstigend beleid niet aannemelijk is en in de aangedragen situaties conform de wet is gehandeld. De vrouw kan echter wel op de zitting alsnog kiezen voor verrekening met de aanslag IB/PVV 2020, waardoor de belastingkorting tegen 26,25% wordt berekend. Het verrekeningsjaar kan namelijk worden gewijzigd zolang de beschikking belastingkorting nog niet onherroepelijk vaststaat. Dat de aanslag over 2020 wél al onherroepelijk is vastgesteld, maakt niet uit.

Bron: Rb. Gelderland 19-01-2024 (gepubl. 25-01-2024).

AOV-premies aftrekbaar ondanks dat bv de verzekeringnemer was

De civielrechtelijke verschuldigdheid van de premies is niet beslissend voor de aftrek als de premies uiteindelijk voor rekening komen van de belastingplichtige.

Een man brengt in 2006 zijn eenmanszaak in een bv in. Hij heeft op 7 mei 1998 bij ASR een arbeidsongeschiktheidsverzekering (AOV) afgesloten. Op een polis van 7 februari 2019 staat de bv als verzekeringnemer vermeld en de man als verzekerde. In de polis staat geen zogenoemde premieverschuldigdheidsclausule. De bv betaalt in 2016 tot met 2019 de AOV-premie. Volgens de accountant van de bv is de betaalde premie in de rekening-courant van de directie verwerkt. De inspecteur weigert aftrek van de betaalde premies omdat zij niet op de man hebben gedrukt, zoals de wet vereist. ASR verklaart op 6 december 2022 dat er iets is misgegaan waardoor de bv ten onrechte als verzekeringnemer is vermeld. Vanaf 7 december 2022 staat de man als verzekeringnemer vermeld.

Premies aftrekbaar Rechtbank Zeeland-West-Brabant oordeelt dat de premies toch aftrekbaar zijn als uitgaven voor inkomensvoorzieningen. Het staat vast dat de man op grond van de verzekeringsovereenkomst niet de premieplichtige was. De rechtbank sluit zich echter aan bij de conclusie van Rechtbank Noord-Nederland dat de civielrechtelijke verschuldigdheid van de premies niet beslissend is voor de aftrek. Het moet echter wel duidelijk zijn dat de premies uiteindelijk voor rekening komen van de belastingplichtige. De rechtbank acht aannemelijk dat het niet de bedoeling was om de AOV over te zetten naar de bv en de premies voor haar rekening te laten komen. Vaststaat dat de AOV-premies ook altijd aan de man zijn doorbelast. De rechtbank oordeelt daarom dat de premies wel degelijk op hem hebben gedrukt, hoewel hij niet de verzekeringnemer was.

Bron: Rb. Zeeland-West-Brabant 12-01-2024 (gepubl. 22-01-2024), Rb. Noord-Nederland 26-09-2023 (gepubl. 09-10-2023).

Geen reden voor lagere immateriële schadevergoeding in WOZ-zaak

Rechtsbijstand op no cure, no pay-basis staat niet in de weg aan een IMSV. Het maakt ook niet uit dat een IMSV altijd moet worden afgedragen. De per 2024 geldende lagere vergoeding bij WOZ-zaken geldt niet voor eerdere besluiten en uitspraken.

Een man tekent bezwaar aan tegen de WOZ-waarde van zijn bovenwoning. Hij schakelt hiervoor WOZ-Consultants in op no cure, no pay-basis. In de door hem ondertekende volmacht staat dat alle ontvangen (proces)vergoedingen op de rekening van WOZ-Consultants worden uitbetaald. Een eventuele immateriële schadevergoeding (IMSV) komt direct ten goede van WOZ-Consultants.

WOZ-waarde verlaagd maar geen IMSV Rechtbank Noord-Holland verlaagde de WOZ-waarde en kende een vergoeding toe voor de proceskosten en het betaalde griffierecht. Het staat vast dat de redelijke behandeltermijn is overschreden met ruim één maand. Er is geen sprake van bijzondere omstandigheden die een verlenging van de redelijke termijn rechtvaardigen. De rechtbank kende echter geen immateriële schadevergoeding toe.

Alsnog IMSV toegekend Hof Amsterdam wijst er op dat de Hoge Raad meermaals heeft geoordeeld dat bijstandverlening op no cure, no pay-basis niet de weg staat aan een immateriële schadevergoeding. Het is ook geen bezwaar dat een eventuele IMSV altijd aan de rechtsbijstandverlener ten goede komt, zoals in deze zaak. De man heeft dus wel degelijk recht op een immateriële schadevergoeding van € 500 voor een termijnoverschrijding van (naar boven afgerond) een half jaar. Het hof ziet geen reden voor een matiging van de schadevergoeding, zoals de heffingsambtenaar betoogt. De IMSV is niet afhankelijk van de aard van het geschil en er kan alleen een vergoeding worden geweigerd als er een zeer gering financieel belang bij de procedure bestaat, te weten € 15 of minder. Het wetsvoorstel Wet herwaardering proceskostenvergoedingen WOZ en BPM, waarin de IMSV voor WOZ-zaken in beginsel op € 50 per half jaar is gesteld, is ook geen reden voor een lagere IMSV. Deze wet geldt niet voor besluiten en uitspraken van vóór de inwerkingtredingsdatum van 1 januari 2024.

Bron: Hof Amsterdam 19-12-2023 (gepubl. 17-01-2024).

Niveau van gevolgde opleiding beslissend voor toepassing 30%-regeling

Volgens Rechtbank Gelderland is niet het niveau van de instelling, maar het niveau van de gevolgde opleiding beslissend. In dit geval is de aan een HBO-instelling gevolgde opleiding geaccrediteerd als een WO-master en leidt ook tot een WO-titel.

Een man komt in 2019 naar Nederland om de opleiding European Master in Renewable Energy aan een HBO-instelling te volgen. Deze opleiding is door Nederlands-Vlaamse Accreditatieorganisatie (NVAO) aangemerkt als een WO-masteropleiding voor de periode 29 december 2017 tot en met 28 december 2023. Hij werkt na zijn studie eerst voor bv 1 tegen een jaarloon van € 33.696, en treedt later in dienst bij bv 2. De inspecteur weigert (verdere) toepassing van de 30%-regeling omdat de man vóór indiensttreding bij bv 2 niet als een ingekomen werknemer kwalificeert. Hij stelt dat de man niet beschikt over het vereiste masterdiploma in het wetenschappelijk onderwijs, en dus geen ‘specifieke deskundigheid’ heeft. De inspecteur verwijst hierbij naar een besluit over de 30%-regeling, waaruit blijkt dat een master bij een HBO-instelling niet kwalificeert.

Niveau opleiding beslissend Rechtbank Gelderland oordeelt dat de man wel degelijk kwalificeert als een ingekomen werknemer voor de 30%-regeling. Vanaf 2015 moet het gaan om een werknemer die ‘in het wetenschappelijk onderwijs een Nederlandse mastergraad of een hiermee gelijkwaardige buitenlandse graad heeft behaald’. De rechtbank concludeert dat niet het niveau van de instelling, maar het niveau van de gevolgde opleiding beslissend is. HBO-instellingen kunnen tegenwoordig ook WO-onderwijs verzorgen. De door de man gevolgde opleiding is geaccrediteerd als een WO-master en leidt tot een titel die verbonden is aan het wetenschappelijk onderwijs, namelijk ingenieur (ir.). Vaststaat dat de man op het moment van indiensttreding bij bv 1 jonger dan 30 jaar is en dus aan het verlaagde salariscriterium voldoet. Het besluit waar de inspecteur naar verwijst had betrekking op een eerdere wettekst en berust volgens de rechtbank ook op een onjuiste wetsuitleg. De looptijd van de 30%-regeling wordt gekort in verband met de eerdere dienstbetrekking bij bv 1.

Bron: Rb. Gelderland 17-01-2024 (gepubl. 18-01-2024).

Btw-naheffing over management fee alsnog verminderd

De management fee is verminderd omdat de betreffende bv in financiële problemen kwam. Uit EU-jurisprudentie blijkt dat er in dit geval van het werkelijk in rekening gebrachte bedrag kan worden uitgegaan.

Een btw-ondernemer houdt zich bezig met hypotheek- en kredietbemiddeling, het beheren van onroerend goed en het verrichten van managementwerkzaamheden voor onder andere A bv. Zij spreekt met A bv een management fee van € 100.000 per jaar af. A bv komt in financiële problemen, waarna haar hypotheekverstrekker eist dat de fee wordt verminderd naar € 75.000 per jaar. De ondernemer factureert daarop in 2015 en 2016 dit lagere bedrag. Zij neemt in 2016 een memoriaalboeking op van € 50.000 als ‘Nog te factureren’. De inspecteur legt na een boekenonderzoek een naheffingsaanslag btw op met een vergrijpboete van 25% én een vergrijpboete van 25% voor het niet indienen van suppletieaangiften.

Geen lagere naheffing Rechtbank Den Haag oordeelde dat de inspecteur terecht geen rekening hield met de verlaging van de vergoeding omdat de btw-ondernemer geen correctiefacturen uitschreef voor de wijziging van de management fee. Ook de vergrijpboeten voor grove schuld waren terecht opgelegd en er was geen sprake van dubbele beboeting van hetzelfde feit.

Naheffing verlaagd en boetes vervallen Hof Den Haag verlaagt de naheffingsaanslag alsnog met € 10.500 (21% x € 50.000) omdat vaststaat dat de btw-ondernemer in 2015 en 2016 slechts € 150.000 heeft gefactureerd en ontvangen. Uit EU-jurisprudentie blijkt dat er in dit geval van het werkelijk in rekening gebrachte bedrag kan worden uitgegaan. Het maakt niet uit dat er in de administratie een bedrag van € 50.000 als ‘Nog te factureren’ is opgenomen. De inspecteur verklaart ter zitting dat de vergrijpboetes kunnen vervallen in verband met de vermindering van de naheffing. Het hof merkt nog op dat de vergrijpboetes op zich al onterecht waren omdat grove schuld niet aannemelijk is gemaakt. Er kan niet worden vastgesteld wat de ondernemer precies (verkeerd) heeft gedaan.

Bron: Hof Den Haag 30-11-2023 (gepubl. 15-01-2024).

BOR terecht geweigerd, verkregen aandelen vrijwel meteen verkocht

De bedrijfsopvolgingsregeling geldt alleen als er uit de verkregen onderneming gedurende vijf jaar winst wordt genoten. Het voorzettingsvereiste geldt ook bij een mogelijk gedwongen verkoop, anders dan door overheidsingrijpen.

Een echtpaar heeft een 50%-aandelenbelang in een bv, de andere 50% is in handen van een Ltd. Het echtpaar schenkt de aandelen op 1 mei 2018 in gelijke delen aan hun drie kinderen, twee zoons en een dochter. Elke ouder schenkt een deel aan de kinderen, er is dus sprake van twee schenkingen per kind. De bv houdt 50% van de aandelen in bv 3. Een van de zoons dient op 16 augustus 2019 voor de schenking van iedere ouder een aparte aangifte schenkbelasting in en doet hierbij een beroep op de bedrijfsopvolgingsfaciliteit (BOR). Hij verkoopt op 24 december 2019 zijn aandelen in bv 3 aan de Ltd, en komt hiermee een driejarig concurrentiebeding overeen. De inspecteur weigert toepassing van de BOR omdat er niet is voldaan aan het voortzettingsvereiste.

Bedrijfsopvolgingsregeling niet van toepassing Rechtbank Den Haag volgt de inspecteur omdat er door de verkoop van de aandelen bv 3 geen sprake is van een voortzetting van de verkregen onderneming gedurende vijf jaar. Dat de aandelenverkoop mogelijk onder dwang van de aandeelhouders van de Ltd. plaatsvond kan niet worden gelijkgesteld met een staking door overheidsingrijpen. Er kan dus niet worden verzocht om een uitzondering op het voortzettingsvereiste en het maakt niet uit of er al dan niet een herinvestering zou plaatsvinden. De man beroept zich ten onrechte op het gelijkheidsbeginsel omdat de door hem aangehaalde regeling voor pelsdierhouders wél een gevolg was van overheidsingrijpen. Er is in de aanslag terecht uitgegaan van de (door de man zelf berekende) liquidatiewaarde van de aandelen omdat die hoger was dan de waarde going concern. Uit de wet volgt dat de hoogste van die twee waarden moet worden aangehouden. Het maakt niet uit dat er in een vaststellingsovereenkomst voor de inkomstenbelasting een andere waarde is opgenomen.

Bron: Rb. Den Haag 29-03-2023 (gepubl. 12-01-2024).

Administratie achterlaten in te slopen auto is geen excuus

Het achterlaten van de administratie in een auto, die wordt gesloopt op last van het Openbaar Ministerie, is geen excuus voor het schenden van de administratieplicht.

Een btw-ondernemer exploiteert met ingang van 20 juni 2013 een bedrijf in de handel en reparatie van personenauto’s en lichte bedrijfsauto’s. In zijn aangiften omzetbelasting voor het jaar 2017 heeft de ondernemer in totaal een bedrag van € 2.006 teruggevraagd in verband met buitenlandse omzet. Op 22 juli 2019 kondigt de inspecteur aan een boekenonderzoek te starten naar onder andere de aangiften omzetbelasting voor jaren 2016 en 2017. Daartoe vraagt de fiscus om de auditfiles en de uitgebreide jaarstukken over de desbetreffende jaren. Hierop antwoordt de ondernemer dat de politie de auto van zijn partner in beslag heeft genomen. In de kofferbak van deze auto zit zijn administratie. Deze administratie omvat ook het bewijs van zijn buitenlandse omzet, aldus de ondernemer. Nadat de ondernemer steeds weigerde om de kofferbak van de auto te openen, laat het Openbaar Ministerie (OM) de auto vernietigen.

Ongeloofwaardig verhaal van ondernemer De Belastingdienst meent dat de ondernemer niet heeft voldaan aan zijn administratieplicht. Ook stelt de inspecteur dat de ondernemer door grove schuld te weinig btw heeft afgedragen. Daarom krijgt hij naheffingsaanslagen omzetbelasting en vergrijpboetes opgelegd. De ondernemer gaat in beroep, maar Hof Den Haag verklaart het hoger beroepschrift ongegrond. Het verwijt van de ondernemer dat het OM zijn auto heeft laten slopen, kan hem niet baten. De ondernemer heeft steeds geweigerd de kofferbak te openen. Bovendien heeft zijn voormalig administrateur verklaard de jaarstukken pas na de inbeslagname te hebben overhandigd. Deze verklaring maakt het verhaal van de ondernemer ongeloofwaardig.

Bron: Hof Den Haag 02-11-2023 (gepubl. 11-01-2024).

Balansschuld btw leidt tot naheffingsaanslag

Een balansschuld omzetbelasting per einde boekjaar kan tot een naheffingsaanslag omzetbelasting over dat boekjaar ter hoogte van die balansschuld leiden. Alleen een geslaagd beroep op opgewekt vertrouwen kan dit dan voorkomen.

Een vennootschap onder firma (VOF) drijft een onderneming waarin voornamelijk wordt gehandeld in exclusieve gebruikte en nieuwe horloges. De VOF koopt de horloges in van ondernemers en particulieren op voornamelijk beurzen in binnen- en buitenland. Daarnaast koopt de VOF horloges rechtstreeks in bij ondernemers in Spanje. Na een onderzoek van de Belastingdienst is gebleken dat de VOF horloges met Spaanse btw heeft ingekocht in Spanje en in Nederland met de margeregeling heeft verkocht. Dat is niet toegestaan. Begin 2017 heeft de VOF met de Belastingdienst een vaststellingsovereenkomst gesloten over de fiscale gevolgen van het boekenonderzoek voor de jaren 2011 tot en met 2015 met betrekking tot de margeregeling. Uit de aangifte IB/PVV 2017 van een firmant blijkt dat er een balansschuld omzetbelasting van € 23.355 is. De Belastingdienst heeft daarom een naheffingsaanslag omzetbelasting opgelegd.

Balansschuld btw is gelijk aan het bedrag van naheffingsaanslag Bij Rechtbank Gelderland is in geschil of de naheffingsaanslag terecht is opgelegd. De rechtbank oordeelt dat de naheffingsaanslag is opgelegd op basis van de balansschuld omzetbelasting over 2016, die is opgenomen bij de aangifte IB/PVV 2017 van een van de firmanten. Als de balansschuld juist is, is de naheffingsaanslag ook correct. De firmanten zijn akkoord gegaan met de balansschuld omzetbelasting van eind 2016. Daarmee is de naheffingsaanslag correct.

Geen opgewekt vertrouwen Wel geeft de firmant aan dat die dacht dat de balansschuld 2016 ook zou worden afgeboekt net als de schuld van 2015. Dit staat echter niet in de vaststellingsovereenkomst. De firmant kan ook geen beroep doen op opgewekt vertrouwen. De vaststellingsovereenkomst is duidelijk en er is geen enkel ander stuk waaruit zou blijken dat de inspecteur zichzelf heeft verplicht om ook 2016 in de afspraak mee te nemen. Uitlatingen van de adviseur kan de inspecteur ook niet binden.

Mogelijk faillissement van de vof niet relevant De firmant heeft nog aangegeven dat deze naheffingsaanslag het einde van de VOF zou kunnen betekenen. Daarom heeft de rechtbank extra goed gekeken naar mogelijkheden om de aanslag te kunnen verminderen, maar die mogelijkheden heeft de rechtbank niet kunnen vinden. De VOF kan eventueel een betalingsregeling met de ontvanger treffen. De naheffingsaanslag is terecht opgelegd.

Bron: Rb. Gelderland 29-11-2023 (gepubl. 11-01-2024).