Informatiebeschikking niet bedoeld voor ‘fishing expedition’
Als de Belastingdienst in een informatiebeschikking vraagt naar stukken waarvan niet bekend is of ze bestaan, is volgens Hof Arnhem-Leeuwarden sprake van een zogeheten ‘fishing expedition’. Dit is een reden om de informatiebeschikking te vernietigen.
In het kader van een boekenonderzoek vroeg de Belastingdienst een groot aantal gegevens op bij een dga. Deze weigerde de gevraagde informatie te verstrekken tenzij de inspecteur hem zou garanderen dat hij de verstrekte informatie niet zou gebruiken voor het opleggen van strafmaatregelen. De inspecteur wilde deze garantie niet geven en legde de dga diverse informatiebeschikkingen op. De man begon daarop een beroepsprocedure tegen de informatiebeschikkingen. Hij beroept zich onder meer op het zogeheten ‘nemo tenetur’-beginsel. Dit houdt in dat niemand kan worden verplicht mee te werken aan zijn eigen veroordeling. Met dit beroep op het ‘nemo tenetur’-beginsel heeft hij geen succes.
Toch heeft het hoger beroep van de dga wel succes. In enkele informatiebeschikkingen heeft de fiscus namelijk gevraagd om aan- en verkoopstukken inclusief afrekening van de notaris met betrekking tot transacties met panden. Daarbij stelde de inspecteur al te beschikken over stukken met betrekking tot aan- en verkopen van onroerende zaken, maar dat hij niet wist of dit alle stukken waren. Het hof constateert dat de dga hiermee heeft gevraagd om in algemene termen aangeduide stukken, waarvan niet bekend is of ze bestaan. In zo’n geval is sprak van een ‘fishing expedition’. Daarvoor is een informatiebeschikking niet bedoeld. Daarvoor is nodig dat de inspecteur in redelijkheid kan stellen dat hij informatie en stukken en dergelijke opvraagt die mogelijk relevant zijn voor de belastingheffing ten aanzien van deze belanghebbende. Daarbij moet men kijken naar wat de inspecteur al bekend is. Nu de Belastingdienst heeft lopen vissen, vernietigt het hof de bijbehorende informatiebeschikkingen.
Bron: Hof Arnhem-Leeuwarden 10-09-2019